کاهش یکپارچگی، ایمنی و عملکرد دستگاه گوارش در طیور که منجر به خسارات اقتصادی ناشی از مایکوتوکسین‌ها می‌شود، بدین معناست که تولیدکنندگان طیور باید به دنبال تدوین استراتژی‌های مدیریت خطر باشند.

گروه بهداشت و تغذیه حیوانات، DSM-Firmenich، ذکر می کند که تولیدکنندگان برای ارزیابی تأثیر مایکوتوکسین‌ها در مرغداری‌ها باید به 3 نکته توجه کنند:

• سطوح آلودگی را در مواد تشکیل دهنده و جیره نهایی اندازه گیری کنید.
• مایکوتوکسین ها را به عنوان کاهنده سطح توکسین جیره بگنجانید.
• آلودگی سطوح پایین مایکوتوکسین ها را بر روی عملکرد و سودآوری ارزیابی کنید.

مایکوتوکسین‌ها اغلب در خوراک طیور یافت می‌شوند، با بررسی مایکوتوکسین جهانی DSM-Firmenich نشان می‌دهد که بیش از 33000 آنالیز خوراک مرغ انجام شده  برای مایکوتوکسین‌ها در 10 سال گذشته (2013-2023) مثبت بوده است .و از این تعداد، بیش از چهار پنجم نمونه ها (83٪) به بیش از 1 مایکوتوکسین آلوده هستند و در یک نمونه 50 مایکوتوکسین یافت شد.

قرار گرفتن همزمان در معرض چندین مایکوتوکسین می‌تواند منجر به اثرات شدیدتری بر سلامت و عملکرد پرنده شود، بنابراین شرکت پیشنهاد می‌کند خوراک نهایی و یا مواد تشکیل دهنده آنها را به منظور ارزیابی خطر برای سلامت پرنده آزمایش کنید.

اگرچه علائم بالینی اثرات مایکوتوکسین‌ها اغلب در جوجه‌های گوشتی به دلیل چرخه زندگی کوتاه‌شان دیده نمی‌شود اما شواهد علمی نشان می‌دهد که آنها می‌توانند تأثیرات عمده‌ای داشته باشند، از جمله تخریب پرزهای روده، که به جذب و هضم مواد مغذی آسیب می‌رساند و در عین حال باعث افزایش نفوذپذیری روده می‌شوند و موجب نوسان در پاسخ ایمنی موضعی و میکروبیوتا، که فرصت شکست واکسن و دیس بیوز را افزایش می دهد.

کاهش جذب مواد مغذی

مایکوتوکسین ها، به ویژه دئوکسی نیوالنول (DON) و فومونیزین ها (FUM)، چندین جنبه از یکپارچگی روده را تحت تأثیر قرار می دهند. آنها عملکرد اتصالات محکم بین سلول های روده را کاهش می دهند و فرصتی را برای پاتوژن ها و عوامل ضد تغذیه ای به منظور حرکت از سد روده به جریان خون باز می کنند.

این سیستم ایمنی و کبد را به چالش می کشد و مواد مغذی و انرژی را از مسیر رشد دور می کند. کبد به طور مستقیم تحت تأثیر اکثر مایکوتوکسین ها قرار می گیرد. در طیور، دژنراسیون چربی قابل مشاهده و افزایش تقریباً 15 درصدی در وزن کبد گزارش شد. این نشان دهنده افزایش هزینه مواد مغذی و اسیدهای آمینه، به ویژه متیونین است که اولین اسید آمینه محدود کننده برای طیور است.

شکست واکسیناسیون

تعدیل پاسخ ایمنی یکی از روش های اصلی عمل مایکوتوکسین ها است که می تواند بر نحوه واکنش پرندگان به بیماری و شیوه های واکسیناسیون تأثیر بگذارد. مایکوتوکسین ها یک عامل مستعد کننده در کاهش ایمنی در برابر بیماری های ویروسی در طیور هستند. اکراتوکسین، DON، T2، اسید سیکلوپیازونیک به طور قابل توجهی تیتر آنتی بادی را برای بیماری نیوکاسل، ویروس برونشیت عفونی، ویروس بیماری بورس عفونی و سندروم هیدروپریکارد کاهش می دهند و حساسیت پرندگان را به بیماری های عفونی افزایش می دهد که در شرایط عادی احتمال بیماری زایی کمتری دارند.

مستعد ابتلا به کوکسیدیوز و انتریت نکروتیک

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دوزهای کم تا متوسط مایکوتوکسین‌های مختلف فوزاریوم   (DON، NIV، FB1، T-2، Zen ) پرندگان را مستعد پاسخ شدیدتر به چالش در برابر کوکسیدیوز و آنتریت نکروتیک می‌کند، همانطور که با کاهش پاسخ ایمنی و اثربخشی درمان ضد کوکسیدیال نشان داده شده است.

آلودگی ایمنی مواد غذایی

شواهدی از حساسیت بالاتر به سالمونلا تیفی موریوم و کمپیلوباکتر ژژونی نیز در حضور DON و T2 گزارش شده است که نشان می‌دهد این ترکیبات ممکن است متابولیسم باکتری را تعدیل کنند.

DSM  ذکر کرد مجموعه داده‌های آزمایش‌های علمی نشان داده است که در مقایسه با گروه های غیر آلوده وجود مایکوتوکسین‌ها در جیره‌های طیور به طور قابل‌توجهی (p<0.05) مصرف خوراک را (تا 12 درصد) کاهش می‌دهد و وزن گیری را تا 14 درصد کاهش می‌دهد که منجر به اختلال در ضریب تبدیل خوراک( 7 درصد) شده است.

و نتایج یک پروژه همکاری با دانشگاه گنت یک اثر منفی هم افزایی بین یک رژیم غذایی به چالش کشیده دیس بیوز و DON اضافی (5mg/kg )و FB1 (20mg/kg) بر عملکرد طیور نشان می‌دهد، که کاهش عملکرد طیور تا مرحله نهایی تولید ادامه می یابد.