محققان با استفاده از داده‌های دو دهه‌ نشان دادند که تعداد تخم‌ شترمرغ ماده و تعداد اسپرم‌های تولید شده در شترمرغ‌ های نر نسبت به دمای طبیعی بسیار حساس بوده.

شترمرغ ها برای زنده ماندن در محیط های شدیدا گرم و تولید مثل در طول سال در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری به خوبی سازگار هستند. در این مطالعه که در Klein Karoo در آفریقای جنوبی انجام شده و اخیراً در Nature Communications منتشر شد، محققان چگونگی تأثیرپذیری صفات باروری متعدد در پرندگان را طی چرخه تولیدمثل شترمرغ در نوسانات دمایی که از -5 درجه سانتیگراد تا 45 درجه سانتی گراد بود بررسی کردند.

داده‌های به دست آمده مربوط به باروری ماده‌ها و نرها و تطبیق داده شده با سوابق دمایی در محل نشان دهنده:

چگونگی نوسانات حرارتی، تاثیر گذاری در صفات گامت (تعداد تخمک و اسپرم شترمرغ نر و ماده، توده تخمک شترمرغ ماده و قابلیت زنده ماندن اسپرم شترمرغ نر) و موفقیت باروری (موفقیت جوجه ریزی و تعداد فرزندان) را شکل می دهد.

تنوع منحصر به فرد در انعطاف پذیری باروری در برابر تغییر دما.

اینکه آیا دمای شدید در عملکرد صفات گامتتیک موثر است یا خیر.

تخم و اسپرم شترمرغ به میزان قابل توجهی کاهش یافت.

تعداد تخم‌گذاری‌های ماده و تعداد اسپرم‌های شترمرغ نر تولید شده با افزایش و کاهش دمای محیط به طور قابل‌توجهی کاهش یافت. اثرات دما فوری نبود، اما از یک پنجره حرارتی بحرانی 2-4 روز قبل از تخمگذاری ناشی شد. در طول این پنجره حرارتی بحرانی، نرخ تخم‌گذاری در 20 درجه سانتی‌گراد به اوج خود رسید و با افزایش و کاهش دما به ترتیب 15 درصد و 18 درصد کاهش یافت. کاهش مشابهی در تعداد اسپرم‌های تولید شده شترمرغ نر مشاهده شد (19٪ با 5 درجه سانتی‌گراد افزایش و کاهش نسبت به بهینه)، اما به نظر می‌رسد که بهینه حرارتی کمی بیشتر از دمای بهینه تخم‌گذاری است و در 26 درجه سانتی‌گراد به اوج می‌رسد. محققان خاطرنشان کردند که این احتمال وجود دارد که هر دو دمای 20 درجه سانتیگراد و 26 درجه سانتیگراد در منطقه خنثی حرارتی باشند.

موفقیت باروری شترمرغ کاهش یافت.

کاهش چشمگیر 28-44٪ در موفقیت باروری با 5 درجه سانتیگراد نوسان دما از بهینه حرارتی آنها وجود داشت. اگرچه افزایش تغییرات آب و هوایی تأثیر افزایش دما بر بقا و تداوم جمعیت را مورد توجه قرار داده است، نتایج این مطالعه نشان می دهد که دمای سردتر و همچنین گرمتر ممکن است برای گونه ها چالشی باشد.

این مطالعه توسط تیمی از محققان به نام‌های Mads F. Schou، Maud Bonato، Anel Engelbrecht، Zanell Brand، Erik I. Svensson، Julian Melgar، Pfunzo T. Muvhali، Schalk W. P. Cloete و Charlie K. Cornwallis از دانشگاه لوند انجام شد. سوئد، و دانشگاه Stellenbosch و بخش کشاورزی کیپ غربی در آفریقای جنوبی.