انباشتگی دو فرم دارد: فرم حاد و فرم مزمن

فرم حاد در پرندگانی رخ می دهد که مقدار بسيار زيادي از مواد غير خوراکي را مصرف کرده اند. انباشتگی حاد در بیشتر موارد منجر به کوليک و سرانجام مرگ شترمرغ می شود و فرصت زیادی برای درمان را به ما نمی دهد.

بلع جسم خارجی بزرگ(کیسه ) که باعث انباشتگی حاد و مرگ پرنده شده است.

چنانچه میزان مواد بلع شده خیلی زیاد نباشد، انباشتگي مزمن پیش می آید. این نوع از بیماری معمولا کشنده نبوده و شترمرغ های مبتلا به انباشتگی مزمن بهتر به درمان پاسخ می دهند.

علایم بالینی و تشخیص:

علایم بالینی انباشتگی در شترمرغ مشابه علایم فقر غذایی و عدم تحرک دستگاه گوارش است (gastric stasis) که شامل توقف رشد، جدا ماندن از گله، کاهش وزن، ضعف و دفع مدفوع کم می باشد، در نهایت در صورت عدم درمان به موقع و یا شدت بالای انباشتگی گاهی مرگ رخ می دهد. جوجه شترمرغ ها در صورت شدید بودن انباشتگی زمین گیر جناغی می شوند ولی هوشیار هستند و گردن خود را به صورت کشیده نگه می دارند. این پرنده ها به غذا نوک مي زنند ولي غذا نمي خورند، همچنین دفع ندارند و اقدام به دفع برای آنها با درد همراه است. در پرندگان مبتلا با لمس ناحیه شکمی می توان پیش معده متسع را احساس کرد.

علایم کالبدگشایی:

اتساع پیش معده، خالی بودن سنگدان و از بین رفتن چربی های بدن به ویژه در قلب و ژلاتینی شدن آنها از علایم بالینی تشخیصی در انباشتگی ها هستند.

عوامل مستعد کننده:

• عدم بالانس فیبر جیره
• تغذيه با فيبر نامرغوب
• کاهش مصرف آب در فصول سرد
• بلع اجسام خارجی و در دسترس بودن این اجسام
• عدم دسترسی مداوم شترمرغ به غذا
• سن: خطر انباشتگي با افزايش سن در شترمرغ ها سير نزولي دارد
• 

پيشگيري و درمان:

• خوراندن موادی مثل پارافین، سولفات باريم، لاکتوز و سولفات منيزيم با هماهنگی دامپزشک مربوطه به باز شدن راه دستگاه گوارش و رفع انسداد کمک می کنند.
• دسترسي آزاد و آسان به غذا جهت ممانعت تحريک پرنده به خوردن اشيا خارجي.
• دور کردن اشيا خارجي از دسترس پرنده
• مداخله جراحي مي تواند خيلي موثر است
• از بین بردن شرایط استرس زا می تواند به کاهش احتمال انباشتگی کمک کند.